Εργασία ή Θρησκεία

Samira Achbita 

Η ιστορία μιας μουσουλμάνας ρεσεψιονίστ στο Βέλγιο, που απολύθηκε γιατί φορούσε μαντίλα, και προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων. Η επίμαχη απόφαση του Ευρωπαικού Δικαστηρίου για την Θρησκευτική Ελευθερία και τις διακρίσεις στο χώρο εργασίας.

The story 

Η Σαμίρα εργάζονταν ως υπεύθυνη υποδοχής σε ένα ξενοδοχείο στο Βέλγιο και μια μέρα ο εργοδότης της, της απαγόρευσε την χρήση μαντίλας, καθώς ήταν αντίθετη με την πολιτική της επιχείρησης περί θρησκευτικής ουδετερότητας από μεριά όλων των εργαζομένων. Η Σαμίρα όμως δεν δέχτηκε να αφαιρέσει ένα σύμβολο που εκφράζει την προσωπικότητά της και έτσι απολύθηκε από την επιχείρηση.

 Όντας ενήμερη για το δικαίωμά της στην Θρησκευτική Ελευθερία στο χώρο εργασίας άσκησε αγωγή στα Βελγικά δικαστήρια κατά του εργοδότη της, ΟΜΩΣ δεν δικαιώθηκε. Έτσι, η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο το οποίο κλήθηκε να ερευνήσει αν η απόφαση του εργοδότη ήταν σύμφωνη με την Οδηγία της ΕΕ 2000/78.

“Η οδηγία θεσπίζει ένα πλαίσιο για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω θρησκείας ή πεποιθήσεων, ειδικών αναγκών, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού στον τομέα της απασχόλησης και της εργασίας”

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε πως δεν συνιστά Άμεση διάκριση η απαγόρευση μαντίλας βάση κανονισμού θρησκευτικής ουδετερότητας της επιχείρησης

ΟΜΩΣ μπορεί να συνιστά Έμμεση διάκριση όταν η φαινομενικά ουδέτερη υποχρέωση συνεπάγεται τη μειονεκτική μεταχείριση κάποιων προσώπων λόγω ορισμένης θρησκείας που δεν δικαιολογείται από έναν θεμιτό αντικειμενικό λόγο. 

Σε κάθε περίπτωση δεν αποτελεί λόγο η δυσαρέσκεια των πελατών της επιχείρησης, καθώς με την αποδοχή αυτή ανακυκλώνουμε στερεότυπα που ήδη υπάρχουν στην κοινωνία και γινόμαστε κομμάτι ενός φαύλου κύκλου που οδηγεί στον ρατσισμό και την περιθωριοποίηση.

Αντίλογος και προβληματισμός 

Το ευρωπαϊκό δικαστήριο με αυτή του την απόφαση, έχασε μια ευκαιρία να προστατέψει τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται στην Ευρώπη, οι οποίοι προέρχονται από διαφορετικό πολιτισμικό και θρησκευτικό υπόβαθρο. 

Στην ουσία η πολιτική ουδετερότητας, που υιοθετεί, έχει αρνητική χροιά για όλες τις θρησκείες που χρησιμοποιούν φανερά λατρευτικά σύμβολα. Η πολιτική που όφειλε να υποστηρίξει, είναι μια  ανεπιφύλακτη πολιτική ισότητας που δεν αποκλείει κανέναν, και κατα βάση ενθαρρύνει τον πλουραλισμό και την πολυπολιτισμικότητα στον τομέα της εργασίας. 

Τελικά η πολιτεία προστατεύει την διαφορετικότητα; 

Ή μήπως χρησιμοποιεί φαινομενικούς “νόμους-τεχνάσματα”, που στην σκληρή καθημερινότητα δεν τυγχάνουν καμίας εφαρμογής αλλά αναλώνονται μέσα στην ανταγωνιστικότητα της εργασίας;

 Μήπως τελικά ο σεβασμός στην προσωπικότητα του ατόμου  οφείλει να έχει πρωτεύουσα θέση στο εργασιακό περιβάλλον;

Μήπως ήρθε η ώρα για αλλαγή;